Λόγια της Πιάτσας

Το βιβλίο ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ, αναφέρεται στο ιδιωματικό γλωσσάρι των τύπων που αποτελούσαν την πιάτσα (κουτσαβάκηδες, μάγκες, μόρτες, τραμπούκοι, ρεμπέτες. Περιγράφονται οι διάφοροι τύποι της πιάτσας, οι χοροί τους, τα τραγούδια τους και τα βασικά μουσικά όργανα που τα συνόδευαν.

Στη συνέχεια, αναφέρονται τα κέντρα που εμφανιζόντουσαν τραγουδιστές και οργανοπαίχτες σε Αθήνα – Πειραιά - Θεσσαλονίκη, (από το 1920-1960 περίπου), οι τεκέδες που σύχναζαν πολλοί απ’ αυτούς και τα παρατσούκλια που είχαν. Στις γλώσσες πολλών χωρών, περιλαμβάνονται διάλεκτοι με ιδιωματισμούς, που ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή. Σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, είχαν δημιουργηθεί συνθηματικές γλώσσες, κυρίως επαγγελματικών ομάδων, για να μη γίνονται κατανοητές οι μεταξύ τους συνομιλίες.

Ενδεικτικά, αναφέρονται μερικές απ' αυτές, όπως: των ψαράδων της Θράκης (Αινίτικα), των γανωματήδων της Ηπείρου (Αλειφιάτικα - Γιαλαντζίδικα), των χτιστών της Μακεδονίας (Κουδαρίτικα), των ραφτάδων της Ηπείρου (Μπουκουραίικα), των ζητιάνων και κομπογιανιτών γιατρών της Ηπείρου (Μπολαρίτικα, των φουρναραίων της Ηπείρου (Σφηνιάτικα), των γύφτων του Καρπενησίου (Ντόρτικα), των Καστοριανών μαστόρων (Μαγκομιάτικα), των Λαγκαδιανών μαστόρων (Κρεκόνικα - Ρουκουναίικα), των μαστόρων της Θράκης (Δουλγέρικα), των τεχνιτών της Στεμνίτσας (Μεστιτσιώτικα, των λωποδυτών (Τσουρλουμπουκιώτικα), καθώς και διαφόρων περιθωριακών ομάδων του υπόκοσμου. Στην Αθήνα, κυριαρχούσαν τα Κουτσαβάκικα, που συνεχίστηκαν να χρησιμοποιούνται από τους μάγκες, τους μόρτες, τους τραμπούκους και τους ρεμπέτες.

Συνθηματικούς ιδιωματισμούς χρησιμοποιούσανε επίσης οι θαμώνες των τεκέδων, οι τρόφιμοι των φυλακών, οι ομοφυλόφιλοι (Καλιαρντά) οι θαμώνες των μπουρδέλων και σήμερα, η νεολαία, οι φαντάροι, οι μηχανόβιοι κ.α. Στη Γαλλία συναντάμε τις: argot (εγκληματιών), jargon, bigorne, jobelin, blesquin (ψιλικατζήδων), marqouis (αλητών), lucebem (χασάπηδων), στην Αγγλία τις: slang, cant (εγκληματιών), cockney, στην Αμερική τη slang (Jivs στο Χάρλεμ), στη Γερμανία τις rotwelsch, gaunersprache, στη Ρουμανία τη smechereasca, στην Πορτογαλία την calao, στην Ιταλία τις gergo λωποδυτών, furbesche, στην Αργεντινή τη lumfardo, στην Ισπανία τη Germania, στη Σικελία την copetenza κ.α.

Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι πολλές Ελληνικές λέξεις της πιάτσας προέρχονται από Ιταλικές, Αγγλικές, Γαλλικές, Σλάβικες, Αλβανικές και κυρίως Τούρκικες (που έφεραν το 1922 οι Έλληνες πρόσφυγες από τα παράλια της Μ.Ασίας, μαζί με τα τραγούδια τους, που επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό και το Ελληνικό ρεμπέτικο τραγούδι). Μετά το 1918, (λήξη Α' Παγκοσμίου Πολέμου), με τη λέξη argot χαρακτηρίζονται όλες οι συνθηματικές γλώσσες των περιθωριακών και όχι μόνο, κοινωνικών ομάδων.